De kerstman in Grunnen

Z

uchtend keek man om zich hien. “In welke slechte film bin ik nou weer belaand?” vruig hij zich of. Het laand was vlak, mit hier en doar ain dörpke en laanks de horizon  stonden honderden windturbines.

En er was nog wat. Toun beste man opkrabbelde van de grond, ’t zaand van zich ofsloand, zich doarnoa omdraaide, zag  hij de rokende resten van iets dat op ain rode muts leek. Rechts van hom lag iets dat nog ainigszins deur kon goan veur ain arreslee, mor compleet verbogen en flink uut het lood. ’t Was goud mis. Doarmit weer op pad goan was vroagen om problemen.

 Tuurliek was het nait goud om zo vlak veur de kerstdoagen met wat makkers te goan slempen aan de glühwein. En vervolgens touloaten dat zien rendairen appels kregen, dij ietwat veurbie de hoaldboarheidsdoatum waren, nee dat was ook gain beste zet. En  mit ain dronken kop inains het idee kriegen om ain testritje te moaken met de nije arreslee - ’t beste en ’t modernste op arresleegebied dat elfen moaken konden -  dat was haildail dom. 

Om zien nije slee te testen, had het hom wel wat leken om even as ain speer richting Zuudpool te goan, om doar eem te genaiten van blauwbekkende pinguïns. Allennig, dat as ain speer er vandeur goan, dat was hom vies tegenvallen. En noa ain halfuurtje Zuudpool staist zulf ook te blauwbekken - en dat terwijl meneer op Noordpool wel wat wend was -.

De rendairen vlogen dan weer noar links, dan weer noar rechts. ’t Was van holderdebolder tjoek, tjoek, tjoek. Dat beest met die rooiere neuze (rooier as aans - en dat had oal ain woarschaauwen mouten wezen - ) dij ’t span veurtrok was stroalbezopen van de gegiste appels. En bie homzulf was de boerenlozighaid ook in de kan bleven. Dus docht hij eem hohoho! te roupen om de dairen weer wat in ’t gareel te kriegen, mor dat pakte eem verkeerd uut zeg!

Het was het startsein van ain woestwilde achtboanrit deur de lucht, compleet met kurketrekkers, loopings en meer van dat ongein. Tja en als je dan stroalbezopen binnen van de glühwein, apfelkorn en het zwoardere waark en vervolgens ook nog drij kalkoenen, twij hoazen, rooie bietensloat en wat eerappelpuree  op hebben kaauwt…. Wie zullen het er mor nait over hebben. Tiedens ain van dij loopings mos het gebeurd wezen. Hij was aan de verkeerde kaante van de slee kommen te zitten en toun scheurden hom de teugels.

De rendairen waren vrij en vlogen daansend deur de lucht. Binnen drij tellen waren ze aan de horizon verdwenen. En zunder rendairen kin ain arreslee, hou modern ook, nait vlaigen. Dat is net as mit ain bezzem. Zunder hekse gait het nait. Vrouger had hij dat zulf uutpebaierd, mor oal wat zo’n bezzem dee was vegen en aans niks.

Dus kwam arreslee, soamen mit kerel erachter, mit ain gangetje van ain 450 kilometer per uur noar benee. En landde, vurige strepen trekkend over ’t zaand, totdat er ain boom in pad stond en de slee plöts tot stilstand kwam. Man vloog deur zien aigen gewicht nog ain meter of drij, vaaier deur. Dij mooie witte board van hom, het waark van joaren laank zörgvuldig kammen (en ain beste lik brillantine), rook noar verbraand törf en was warrig tot en mit. Dat hij dizze rit overleefd had, was ain wonder; en noa wat oefeningen dij hij zich herinnerde van het ochtendgymnastiekprogramma op televisie constateerde hij dat hij gelukkig niks gebroken had. De barstende kopzere was in dizze omstandigheden nait meer dan hinderlijk.

Inains rook hij de frisse lucht en keek noar ’t laand, vette, dikke broagel, woarst gerust ain bierpul van klaaien konst. Hij wist ’t weer. Hij was in provincie Grunnen - zo te zain achter Sodom - het laand van zien jeugd belaand. Was dát ain geluk zeg! Noa joaren om te hebben zwaarft om uuteindelk kerstman te worden op de Noordpool, was  hij weer terug in zien geboortestreek. Oh, hij kwam mit kerst voak genog over, mor ja hij had concurrentie van zien breur in Nederland.  Dat had in het verleden genog stried opleverd. Dus had hij mit Kloas  de ofsproak mokt, dat hij Nederland wat oversluig as de ronde op de 24^e december deed. Zaten ze nait in mekoars voarwotter. Hij was de jongste van baiden. En dikste. En had hail wat meer aanhang.

Eerst mos hij mor es kieken of zien luliezer, pardon, telefoon het nog deed. Grote kans dat dij deur de klap dij man mokt had, het had begeven. Hij pakte hom uit de buutse van zien boksem, drukte op de aan en uutknop en meroakels! Het ding deed het!  Wat was hij bliede dat hij zien oale vertraauwde Nokia bie zich had. Nee, tougeem, modern was het ding uut Finland al laank nait meer, mor mit de smakken dij hij soms mokte (zo’n dak kin knap glad wezen), mos hij wel ain beetje robuuste telefoon hebben, dij het domweg oaltied deed.

Hij belde taxibedrief op en perbaaide in zien beste Grunnegs – wat was het laank leden dat hij dat sproken had – duudelijk te moaken woar hij zat. “Joa, hier mit Claus. Ik wol groag ain taxi dizze kaante ophebben, want Ik stoa hier volgens mie plompverloren in Kostverloren.” Aan aanderkaante van liene klonk wat gepruttel “Nee, vraauw, nait bie Grunnen! Bie Finnerwol!” Weer klonk er wat gepruttel. “Nait bekend zeggen joe? Troanendal is zekers ook nait bekend!” Dat was wel bekend, en of taximeneer Claus doar kon oppikken. “Nee, mensk! Doar nait! Tussen Drijbörg en  Ganzediek in!”. Toun begon taxidoame het een beetje te doagen.  Hou loat taxi mos komen en  meneer mos ook vertellen woar hij noartou mos. “Noar Stad” zei Claus “Ofzetten bie ’t Gedempte Zuuderdaip. En laifst zo snel meugelk, want ik stoa hier te vernikkelen van de koale!” Noa dit gesprek keek Claus ains op zien hallozie  om te kieken hou laank het zol duren veurdat taxi bie hom was. “joa moi! Het is oal acht uur! Dat wordt nog ain uur verrekken!”

Had hij nou mor noeit nait dij proefrit moakt. Zulfs dat halfuur op Zuudpool was Claus beter bevallen dan de Grunnegse woaterkoale. Hij kon zichzulf wel drij keer veur de kop sloan! Slee noar de gallemiezen, midden in de rimboe van Grunnen belaand en dan ook nog mouten wachten op de taxi. Er was weinig overbleven van de nostalgische gedachten dij hij veur zien gesprek mit taxidoame had.

Uuteindelijk kwam de taxi. Ain dikke Duutse slee, dij hom comfortoabel noar Stad tou bracht. Mit chauffeur proatte hij gezellig totdat hij  op ’t Zuuderdaip stond en of mos rekenen. Hij vuilde nog ains in zien buutse van zien boksem. Gain potterfulie. Verdikkemie! De zakken van zien waarme jas noakeken. Ook niks. Poddemenee was foetsie, vot, verdwenen. En nou dan? Claus kreeg he Spoans benaauwd. “Ik… Ik heb gaain rooie cient meer in buutse!” zei hij tegen taxichauffeur  dij dat nogal slecht kon verdroagen. “Verdikkemie, aine zwaartrieder he! Betoalen zolst en aans bel ik de plietsie!”  zei  taxichauffeur. “De NAM zit mie dwaars mit mien huus, mien kinder binnen deur de eerdbevens volledig van slag en zulf bin ik er ook nait al te best aan tou!” 

Nogmoals vuilde Claus in ain van zien zakken. Mor nee, nog steeds kon Claus gain euro opdukelen. “Bel plietsie mor, ik heb het op ’t moment nait” snötterde Claus. Taxichauffeur keek nog ains goud en zag ain totoal ontredderde Claus. “Nou veuruut den, Bin de kwoadste nait. Het is zowat kerst en as doe mie dien noam geefst  en zo snel meugelijk mie de rit terug betoalst zain we ’t dizze keer deur de vingers en neem ik rit veur aigen rekening” zei taxichauffeur.  Claus wist nog ain visitekoartje op te vissen uut ain van zien buutsen en gaf dij mit aan taxichauffeur. En hij vruig hom zien adres en of hij ook thuus was mit de kerst. “Ast ook nog ain wiens hest veur dien kinder, dou dij dan en ik zörg dat het goud komt” zei Claus “En kinst er van op aan dat de taxirit betoald wordt!”. “Prettige kerstdoagen, dan mor” zei taxichauffeur dij intussen wat medelieden had kregen. Hij stapte weer in zien taxi en reed weg.

Tja, ain koamer in ’t hotel veur aine zunder cienten, dij was er nait; dan is er gain ploats veur die in de haarbaarg, zeg mor. En om nou in de kerststal te goan liggen, tussen Maria, ’t kindeke Jezus en Jozef in, zo bie de os en de ezel op stro dat er nait al te fris uut meer zag, dat was ook wat. Op zich had Claus, deur ain leuke sponsordeal mit ain frisdraankfabrikant best wel daipe zakken. Toun dat in 1931  begon was dat nog nait je van het, mor tegenwoordig klotste het geld tegen de wanden van zien pakhuus omhoog. Walt Disney had nait veur niks oom Dagobert noar Claus zien evenbeeld mokt. Claus was allenig vrijgeviger.

 En dan dij twaalfkes.. eh .. elfen dij Claus in dainst had, dij waren op andere doagen van ’t joar Ierse gnoompies, dij constant veur hom op zuik waren noar de potten gold aan het iende van de regenboog. En doar waren ze knap behendig in.  En dan hadst ook nog dat nijerwetse gedou mit van die elektronische munten. Bitcoins. Dat leek Claus ook wel wat en hij had doarom zien aigen bitmunt, de SantaCoin. Dat minen ging in Hohoohooo’s per seconde en ’t was veulbelovend. En stiekem had hij ook wat Sinterkloazen kocht, de electromunten van zien breur, dij nou weer in Spanje aan de sangria zat. Want oal was de verwantschap wat op lösse schroeven kommen te stoan – Kloas had oal drij keer het familiediner ofzegt – het bleef wel familie. Dat geld was leuk, mor zunder knip en plastic koartje kwamst nait ver in Grunnen. En hij zat nog steeds met zien rendairen in de moa….. Ik bedoul dat Claus vreselijk ongerust was.

Ondertussen stond Claus in ain  etalage te kieken, want er was bliekboar iets biezunders gebeurd. Er werd sproken over ain ufo en over ain heldere ster dij boven provincie Grunnen te zain was. En dat vlak veur eerste kerstdag! Dat was hail biezunder, ain wonder om het zo mor ains te zeggen! En er werd sproken van ain groot rood licht dij omdele kommen was in de buurt van Drijbörg. Astronomen waren verwonderd en ufospotters uit hail Nederland waren op zuik noar de landingsplek.  ’t Dagblad van ’t Noorden en TV-Noord hadden verslaggevers noar de plek toustuurd woar het rooie licht veur het lest te zain was.  Ain compleet circus was op gang kommen. Claus zag het mit lede ogen aan.  Doar had hij nou net nait op rekend. Hij sluig zich nogmoals veur de kop. Dat koppige glühwien ook. Mor gedoane zoaken namen gain keer. Er mos wat gebeuren.

Claus keek nog ains goud noar doatum en tied op zien horlozie. De vaaierentwintigste december En zowat vief veur vaaier uur! Miens en kinder, dat ook nog! Hij mos zo snel meugelk weer uut Grunnen vot! Laifst mit rendairen. Claus belde eerst mor ains richting Noordpool. “Het door u gekozen nummer is niet in gebruik” kreeg hij te heuren. Sjips, woar ook! Omdat tegenwoordig alles mit mobiele telefoon of kon, had Claus zien vaste telefoonliene net veurige week ofzegt. Dan mor kieken, Claus of ain van zien helpertjes te pakken kon kriegen. Gain elf dij opnam. Dat was ook nait zo verwonderlijk want ze waren natuurlijk drok bezig met inpakken van cadeautjes.

Hij probeerde nogmoals te bellen mit Noordpool.  En joa hor! Eindelijk kreeg hij ain van de twaalf beste helpers aan de liene. “Peper Muntstok hier!” “Peper, hier mit Claus! Ik zit dik in de perblemen! De rendairen binnen vot, de nije slee is aan barrels en ik zit zunder ain rooie cient in Grunnen! En dan mout ik zometain begunnen aan mien kerstrit! Kinst doe wat bedenken veur mie?” Natuurliek kon Peper dat.

De rendairen waren – dat was ook wel te verwachten – linea recta noar de Noordpool tou rent en de elfen hadden toun oal deur dat er wat grondig mis was.  Ze wozzen allenig nait woar Claus uuthing. En Claus kreeg te heuren dat hij nait zien nije slee had mitnomen, mor dij van vieftig joar leden. Gain wonder, mit ain dronken kop zaist alles nait meer zo helder en nou snapte Claus ook woarom de rit nait as de gesmeerde bliksem ging! En geluk bie ain ongeluk, Claus had portefulie gewoon op toafel loaten liggen.

Nou zaten ze wel mit het probleem dat Claus midden in Grunnen stad stond, dat kon nog wel ains perblemen geven. En dan hast dat gedou met het neis van dij UFO. Moar doar kon in veurzain worden. Mit arreslee over de plek hien vlaigen, Hohohooo roupen en tegeliekertied de truck van de frisdraankenboer  (of dij van de postcodeloterij , dij hadden het rondsjezen mit ain mit laampkes versierde truck goud ofkeken) laanks loaten kommen in Stad en elkaine was tevreden. Claus mos de Olle grieze mor opklimmen tegen vieven en dan kwam Peper hom  wel ophoalen. Dat kon wel in ’t geniep.

Vlak veur sluutenstied wurmde Claus zich het trappenhuus in van de Olle Grieze en begon  aan de  251 treden van de eerste en twijde trans. Dat vuil mit zo’n dikke pokkel dij Claus had, nog nait mit! Zuchtend en stienend kwam Claus noar boven. Eindelijk op de twijde trans aanbeland zag Claus dat ze ain modern hekwaark rondom  mokt hadden, om te veurkommen dat bezuikers zich wat op maans zollen hoalen. Dan ’t klokkenhuus mor op, ook al was dat streng verboden!  Nood breekt wet!

Nog uutpoestend van alle inspannens dij drijhonderd en elf  traptreden opwekten -rikketik ging gevoarlijk op loop -, zag hij zien arreslee aankommen. Peper had neuze van Rudolfje zo ofdekt, dat er niks te zain was van wat ging gebeuren. En as Peper het lapje om de zoveul tellen eem omhoog deed, leek het net alsof der ain helicopter in de lucht hing. Het academisch zaikenhuus was  dicht genog bie, dus dat gaf gain aargwoan.

Claus greep taauwladder dij Peper Muntstok veur hom noar beneden had loaten. Mis! Althans hij greep wel goud, mor  mit mor ain hand. En Peper vloog mit rendairen alweer vot van de  Olle Grieze. Donder en bliksems nog aan tou! Mit ain haand de taauwladder vasthoaldend bunggelde Claus wel hail aarg gevoarlijk  boven Grote Maarkt. As hij lös lait, was het doan mit Claus. Veurzichtig klom Peper richting ladder en hoalde dij sport veur sport langzoam de slee in. Wat een geluk dat hij wat ballast in de slee had in de vörm van de veule cadeaus dij opstoapelt lagen. Zo’n elf was klain van stuk, mor bezat mie toch ain kracht! Al gauw was ook Claus in de arreslee hengelt.

“En woar goan we nou eerst hien” vruig Claus. “Want mien board zait der nait uut en wil meer eerst opkalefateren, veurdat ik de kerstnacht ingoa om de cadeaus te bezörgen!” Het ging eerst noar de Noordpool. Claus nam ain bad, kamde de hoaren netjes, deed ain lik brillantine in de board en bozzelde dij zörgvuldig. Doarnoa trok hij ain splinternije rode boksem aan (mit biepassende raime) en deed stevige loarzen (mit nep schoapenvacht om boudel waarm te hoalen) om de vouten.

Boksem werd ophoalen doan deur gruine hupzelen mit witte snijvlokkenprint. En ain nije sneiwitte boezroen, dennengruin vest, zakhallozie van opa (Bleeker Stadsknoal stond erop) en natuurlijk zien rode jas dij ofzet was mit wit nepbont. Doar had Claus mit opzet om vroagt, want dooie knientjes en zulks, doar kon hij slecht tegen. In dizze moderne tieden kon dat nait meer en de noodzoak was ook vot, want jas was mit van dat neijerwetse fleecespul voerd. As leste deed Claus zien mutse op en mit zien (snijwitte) hansen aan was Claus weer het kerstheertje…. Ehh de kerstman.

Toun begon de vlucht. Eerst over Finland, Zweden en Noorwegen. Van doaruut vloog hij noar Denemarken en zo noar ’t noorden van Duutslaand. En vervolgens vloog hij over Grunnen hien, mokte doar drij rondjes rondom Martinitoren en ruip “Hohoohoo!” noar de stadjers tou, dij verschrikt omhoog keken noar woar de stem vandoan kwam. “Prettige kerstdoagen, luu!”

Doarnoa vloog hij noar Kostverloren (bie Driebörg, ik zeg het nog mor ains) om doar de verslaggevers van TV-Noord en ’t Dagblad, de omstanders  en de plietsie dij inmiddels ook was kommen, ain voatje waarme glühwein tou te gooien, want dij luu waren duudelijk vernikkelt van de woaterkoale. Ze hadden de resten van de slee ontdekt. ”Hoohooohoooo! Vrolijk Kerstmis almoal” ruip Claus ze tou, verslaggevers, plietsie en ’t Ufo-volk dat er stond verboast achterloatend.

Toun vloog hij noar ’t huuske van de taxichauffeur. Dat zag er deur de eerdbevens nait best meer uut.  Overal waren stutten ploatst en het dak was deur de veule kapotte dakpannen net goatenkeze. Omdat beste man zo oardig was west om de taxirit zulf veur te schaiten, kon Claus ’t nait aanzain dat het huuske meer op ain kwinne leek , dan op ain woning. En wat de NAM verrekte te doun, doar zörgde Claus veur. Taxichauffeur was mit zien gezin noar familie in het midden van ’t laand tou en dat gaf Claus mooi de gelegenheid.  Midden in de nacht gingen een honderdtal van zien elfjes aan ’t waark om het huuske eerdbevensbestendig te moaken en de muren weer zodoanig op te metselen dat het huuske er weer spik en span uut zag.

As lestens vloog Claus noar taxichauffeur en zien familie tou, lait zien slee landen, zette ain grote zak vol cadeaus veur de deur en deed ain kerstkoarte in de braivenbus mit kerstwens en de vijfenvieftig euro dij hij verschuldigd was.  Stilletjes stapte Claus weer in de slee en  zei zachtjes tegen de rendairen “Jongens, wie goan mor ains aan het waark!”

Ooievaars in Stadskanaal

G

isteren was het weer eens raak. Telefoon. Aan de andere kant van de lijn klonk de opgewonden stem van mijn partner in crime als het om vogeltjes spotten, computers en fotograferen gaat.  “Jan, heb jij mijn Flickrpagina al bekeken?”

“Neuh”, zei ik argeloos, ik heb familie over de vloer en ben even aan het jongleren met de jaarrekening van de Facultatieve. Puur uit interesse. “Nou, kijk dan eerst maar eens op mijn pagina”. Dus gekeken, want als je beste kameraad met iets aankomt op zijn pagina,  dan kan dat alleen maar een grote verrassing zijn.

En het was er een. Want wat wil het geval? Er waren ooievaars gespot. Nu zie je die hier in de omgeving wel vaker -  een redelijk vermogend oud-ondernemer heeft een eigen vogelparkje en zijn vogels willen nog wel eens een uitje maken - maar dit was net even anders. 

En de laatste tijd zag ik wel erg vaak ooievaars. Rondcirkelend boven onze straat, vliegend door de straat, dus blijkbaar waren ze op zoek naar een goede plek voor een nest. Die is er gekomen, een wijk verderop.

Wat wil het geval? De gemeente is bezig geweest met het rooien van bomen. En heel toevallig hebben ze één boom laten staan. Die prompt is gekraakt door de ooievaars. Bewoners in de buurt hebben vervolgens de gemeente gevraagd  om de boom toch maar te laten staan, omdat er inmiddels een ooievaarsnest in gebouwd was. De ambtenaar wilde de bewoners eerst niet geloven en verwees naar de vogels van de voornoemde ondernemer. Maar helaas.  

Voor mij gisteren een uitgelezen mogelijkheid om een kijkje te nemen, want het is toch wel vrij bijzonder. Ik woon nu 25 jaar lang in “Knoal” en nog nooit is er een ooievaarspaar  geweest die hier, midden in een woonwijk, is gaan broeden.

En de buurt? Die is ontzettend blij en verrast en hopen nu dat het paartje jongen krijgt. 

Klaas in de penarie (de vertaling)

I

neens kreeg ik deze week telefoon. Oom Klaas aan de lijn. Helemaal ontredderd belde hij mij, omdat hij overwoog er mee te stoppen.

Nu was dat telefoontje eigenlijk onverwacht, want het contact met oom Klaas is wat verwaterd. Zo kreeg ik bijvoorbeeld vorig jaar geen cadeau in mijn schoen gestopt. Meneer was kwaad over mijn onthullingen.

Tot gisteravond. Snikkend vertelde hij mij dat hij eigenlijk geen zin meer had en de hele biznis maar over wilde geven aan broer Gerrit, beter bekend als Santa Claus. Hij zag het niet meer zitten om als een houten Klaas telkens zijn leven te riskeren, door met een paard op glibberige daken te balanceren om de cadeaus voor kinderen in schoorstenen te mikken.

Want oom Klaas had klachten gekregen. Eén keer was een moeder vergeten om het vuur in de open haard te doven, zodat de Barbie die kleine Ellie zou krijgen, overbleef als een verkoold stukje plastic. Pa was op moe kwaad, moe op oom Klaas en kleine Ellie ontroostbaar.

Een andere keer was een vader vergeten om de schoorsteen te laten vegen, zodat Henkies pleemobiel brandweerset vast kwam te zitten en het huis tot de grond toe af brandde. De brandweer zelf had de grootste lol tijdens het blussen, Henkie iets minder. En de verzekering wilde ook nog eens niet uitkeren!

Dan heb je nog het probleem dat de meeste huizen tegenwoordig centrale verarming… eh verwarming hebben. En als alle deuren van het huis potdicht op slot zitten, dan moet oom Klaas wat.  Wat vervolgens het probleem oplevert, dat je door de politie wordt gezien als een notoire inbreker…

Oom Klaas heeft al heel wat uurtjes rondgebracht in een kamertje van anderhalf bij twee meter. Om dan met een schimmel opgesloten te zitten is geen pretje kan ik u vertellen. Vooral niet als die verrekte knol, eh dat beest, eh dier, tien kilo aan wortels op gekauwd heeft. Dan lijkt dat kamertje van anderhalf bij twee meter ineens op een ander klein kamertje…

Toen oom Klaas eens een keer een busje toiletverfrisser bij zich had werd hij door de politie ook nog eens verdacht van het in bezit hebben van verboden wapens. Nee, dat Sinterklaas spelen gaat je niet in je koude kleren zitten!

“Maar het ergste Jan, is dat er klachten over mijn personeel zijn binnengekomen” barstte oom Klaas in tranen voor de telefoon uit. “En nu hebben ze allemaal last van een identiteitscrisis van heb ik jou daar! Ik kan het niet meer aan!”

Volledig overstuur vertelde oom Klaas dat de verschillende Pieten niet meer met elkaar door één deur konden. Zwartmakerij onder de Pieten is aan de orde van de dag. De ene Piet speelt de andere Piet de Piet toe (die er natuurlijk niets mee te maken heeft) en tot overmaat van ramp zijn sommige Pieten ook nog in staking, omdat oom Klaas volgens hen hun veel te gevaarlijk werk laat doen.

Je zal maar eens met zak en al achter een dakgoot blijven hangen. Vreselijk pijnlijk (aan de zak), vreselijk gênant als je broekje gescheurd is - want met dit koude weer is dat geen pretje – en de brandweer de grootste lol, want ja, zo’n Piet in zak en as, is een leuk verzetje..

“En er zijn Pieten, die uit de kast gekomen zijn” snibde oom Klaas. “Vroeger, ja vroeger was het gemakkelijk. Piet was zwart, ook al leek hij verdacht veel op ome Willem. Maar tegenwoordig.. De ene Piet wil als een regenboogje doorgaan, de ander voelt zich helemaal happy als stroopwafel en weer een andere Piet is ineens een kunstenaar en tovert een Mondriaantje op zijn gezicht.”

“Dan heb ik ook nog te maken met Pieten, die verslaafd geworden zijn aan de rook van dieselauto’s” snotterde oom Klaas onverminderd door. “Ze moesten beter weten! Dieselroet kun je beter niet op je gezicht smeren.”

“Jan” verzuchte oom Klaas “Ik heb het zo te pakken van al deze problemen, dat ik gedurende de hele dag van de bisschopswijn heb zitten te nippen! Ik ben eergisteren zowat met paard en al in de sloot beland! En de politie was er wéér bij en heeft me opgepakt wegens openbaar dronkenschap! Ik was maar al te blij dat mijn paar geen twintig kilo wortels gehad heeft!”

“Nee, als het zo moet heb ik er geen zin meer in. Dan kan de stoomboot richting oudijzerboer, mijn schimmel voor  altijd op stal bij oom Loeks en hang ik mijn tabberd aan de wilgen. Ik ga lekker aan de daikiri in Torremolinos.”

Ik had het te doen met oom Klaas, zo kende ik de oude baas helemaal niet. “Wat gaat u dan doen met de Pieten?” vroeg ik hem. “Tja” zei oom,  “tja. Wellicht dat ze bij PostNL aan het werk kunnen. Ze zijn tenslotte reuzegoed met het inpakken en bezorgen van pakjes. En anders moet ik ze de WW insturen.”

“En ome Gerrit, kan die ze dan niet gebruiken?” vroeg ik met enig tact aan oom Klaas. “Nee, jongen, dat gaat niet.” bromde Klaas “Ten eerste wil hij dat gedoe met de Pieten niet en ten tweede heeft meneer elfjes in dienst. En mijn schimmel wil hij ook al niet, want dat geeft teveel aanslag op de arrenslee. En dan hebben we het maar niet over die rendieren.”

Kortom, oom Klaas had het even helemaal gehad met het voor goedheiligman spelen.

“Maar de kleine kindertjes dan?” vroeg ik oom Klaas voorzichtig. “Wat moeten die nu? Zij hebben hun schoentje gezet en verwachten dat u komt. Vol verwachting klopt dat hartje van ze, dat ze ook dit jaar iets van de Sint krijgen!” “En”, zei ik, “een kinderhand is gauw gevuld.” “Hmm, maar de cadeaus die die snotneuzen vragen, worden al maar duurder” bromde oom Klaas. “Nog even zo doorgaan en ik ben failliet! En dan moet ik mijn toevlucht zoeken tot ramkraken.  En je weet wat dát betekent!”

Ja, daar  had oom klaas wel gelijk in. Maar ik deed nog maar eens een poging om hem om te praten. “Denk eens aan Henkie, die een stoer yo-kai horloge vraagt, of aan kleine Leroy, die helemaal wild is van de star wars lego. En Aïsha dan, die zo graag een Frozen sneeuwpop wil, of Binky, het meisje dat zo goed op uw paard heeft gepast en nu dol op Lalaloopsy is? Wilt u dat jonge grut dan zo teleurstellen? Het is toch een feest voor kinderen en het maakt u toch niet uit welk kleurtje de kindertjes hebben?”

“Dan kunt u de Pieten toch ook wel weer in het gareel krijgen? Zeg gewoon met de vuist op tafel Makkers, staakt uw wild geraas! Dreig met uw zak. En anders moet de roe er maar over hoor!” Even werd oom Klaas stil voor de telefoon. “Bedankt” zei hij nog. Daarna was de lijn verbroken. En gelukkig kan ik u melden dat ik oom Klaas vandaag heb gezien. Met twee Pieten.  

Kloas in de penarie

I

nains kreeg ik van de week telefoon. Oom Kloas aan de lien.  Haildail ontredderd belde hij mie, dat hij overwoog der mit te stoppen.

 

Nou was dat telefoontje eigenlieks nait verwacht, want het contact met oom Kloas was wat troebel worden. Hij het mie bieveurbeeld gain cadeau in schoun stopt veurig joar. Meneer was kwoad over mien onthullingen.

Tot gusteroavend. Snikkend vertelde hij mie dat hij eigenlieks gain zin der meer in had en de haile biznis mor over wilde doun aan  breur Gerrit, beter bekend as Santa Claus.  Hij zag het nait meer zitten om als holten Kloas elke keer zien leven te riskeren, deur mit ain peerd op glibberige doaken te balanceren om cadeaus veur kinder in schösstainen te mikken.

Want hij haar klachten kregen. Ain keer omdat moe vergeten was om het vuur in de open heerd uut te moaken, zodat de barbie dij leutje Ellie zol kriegen, overbleef as ain verkoold stukje plastic. Pa op moe kwoad, moe op oom Kloas en leutje Ellie ontroostboar in troanen.

Ain aandere keer was ain  pa vergeten om de schösstain te loaten vegen, zodat Henkies brandweerset van Pleemobiel vast kwam te zitten en het huus op fikte. Brandweer zulf haar grootste lol tiedens het blussen, Henkie iets minder. En verzekering wol ook nog ains nait betoalen!

En dan hebben je ook nog het probleem dat mainste huuzen tegenwoardig centroale verarming… eh verwarming hebben. En as alle deuren van ’t huus potdicht zitten, dan mout oom Kloas wat. Wat vervolgens het probleem geft dat je dan deur de politie as notoire inbreker zain worden….

Oom Kloas het oal hail wat uurtjes rondbracht in ain koamertje van anderhalf bie twij meter. Om dan mit ain schimmel opgesloten zitten, dat is gain pretje, kin ik joe vertellen. Veural nait as dij verrekte knol, eh dat beest, eh daaier, tien kilo aan wórrels opkauwt het.  Dan liekt dat koamertje van anderhaalf bie twij meter inains op een aander klain koamertje…

Toun oom Kloas ains een keer wat van dat geurige roekeroek bie zich haar veur de toiletpot, werd hij deur de politie ook nog ains verdacht van het bie zich hebben van verboden woapens. Nee, dat Sinterkloas speulen gait joe nait in de koale kleren zitten!

“Mor het aargste Jan, is dat er klachten binnen over mien personeel” barstte oom Kloas in troanen veur de telefoon uut. “En nou hebben dij almoal  last van ain identiteitscrisis van heb ik joe doar! Ik kin het nait meer aan!” 

Volledig overstuur vertelde oom Kloas dat de verschillende Pieten nait meer mit elkoar deur ain deur kinnen. Zwaartmokkerij onder de Pieten is aan de orde van de dag. De aine Piet speult de aandere Piet de Piet tou (dij er natuurlijk niks met te moaken het) en tot overmoat van ramp binnen sommige Pieten ook nog in stoaking, omdat oom Kloas volgens hen hun veuls te gevoarlieks waark loat doun.

Je zollen mor ains met zak en oal achter ain dakgoot blieven hangen. Vreselijk pienlijk (aan de zak), vreselijk genant as joen broekje scheurt is - want mit dit koale weer is dat gain pretje - en de brandweer de grootste lol want ja, zo’n Piet in zak en as, is ain leuk verzetje..

“En dan binnen er ook nog Pieten, dij uut de kast kommen binnen” snipte oom Kloas . “Vrouger, joa vrouger was ’t makkelijk. Piet was zwaart, ook al leek hij verdacht veul op oom Willem. Mor tegenwoordig… De aine Piet wil as ain regenboogje deur goan, de aander vuilt zich ain stroopwoafel en weer ain aander is inains kunstenoar en tovert ain Mondriaantje op zien gezicht.” “Ook heb ik  nog te moaken met Pieten dij versloafd binnen worden aan de rook van dieselauto’s” snötterde oom Kloas onverminderd deur. “Ze mozzen beter waiten! Dieselrout kinnen je beter nait op joen gezicht kinnen smeren.”

“Jan”, zei oom Kloas, “Ik heb het te pakken van oal dizze problemen, dat ik aolgeduurig de dag van de bisschopswien heb zitten te nippen! Ik bin eerguster zowat met peerd en al de sloot in belaand! En de politie was er wéér bie en het mie oppakt wegens openboar dronkenschap! Ik was mor al te bliede dat mien peerd gain twintig kilo wórrels het had!”

“Nee, as ’t zo mout, dan heb ik der gain zin meer in. Dan kin stoomboot richting oaldiezerboer, mien schimmel veur oaltied op stal bie oom Loeks en hang ik mien tabberd aan de wilgen. Ik goa lekker aan de daikiri in Torremolinos.”

Ik haar het te doun mit oom Kloas. Zo kende ik de oal boas haildail nait. “Wat goan je dan doun met de Pieten?” vruig ik hom. “Tja” zei oom, “tja. Wellicht dat ze bie PostNL aan ’t waark kinnen. Ze binnen tenslotte reuzegoud met het inpakken en bezörgen van pakjes. En aans mout ik ze de WW insturen.”

“En ome Gerrit, kin dij ze dan nait bruuken?” vruig ik besmuikt aan oom Kloas. “Nee mien jong, dat gait nait” bromde Kloas. “Ten eerste wil hij dat gedou met de Pieten nait en twij het meneer elfjes aan de arbeid. En mien schimmel wil hij ook oal nait, want dat geeft teveul aanslag op de arreslee. En dan hebben we het mor nait om over de rendaaier.”

Körtom, oom Kloas haar het haildail eem had met veur goedheiligman speulen.

“"Mor de leutje kindertjes dan?” vruig ik oom Kloas veurzichtig, “Wat mouten dij nou?”

“Zij hebben hun schountje zet en verwachten dat joe kommen. Vol verwachting klopt dat hartje van ze, dat ze ook dit joar iets van de Sint wat kriegen!” “En”, zei ik, “ain kinderhaand is gauw vult.”  "Hmm, mor dij cadeaus dij de snötneuskes vroagen worren duurder en duurder" bromde oom Kloas. "Nog eem zo deurgoan en dan ben ik failliet! En dan mout ik mien touvlucht zuiken tot ramkroaken. En doe waitst wat dát betaikent!"

Ja, doar haar oom Kloas wel geliek in. Mor ik dee nog mor ains een poging om hom om te proaten. “Denk ains aan Henkie, dij ain stoere Yo-kai horloge vroagt het, of leutje Leroy, dij hailemoal bliede van de star wars Lego wordt. En Aïsha dan, dij zo groag ain Frozen snijpop wil, of Binky, dat wichtje dij zo goud op joen peerd oppast het en nou gek op Lalaloopsy is? Willen je dat jonge grut dan zo teleurstellen? Het is toch ain feest veur de kinder en het mokt joe toch nait uut welk kleurtje kindertjes hebben?”

“Dan kinnen je joen Pieten toch ook wel weer in het gareel kriegen? Zeg gewoon met voeste op toavel Makkers, staakt uw wild geraas! Dreig mit joen zak. En aans mout de roe er mor over hor!” Eem werd oom Kloas stil veur de telefoon. “Bedankt” zei hij nog. Doarnoa was liene verbroken. En gelukkig kin ik joe melden dat ik oom Kloas vandoag zain heb. Met twij Pieten.    

Valt de zorgverlener te recenseren?

I

k stuitte via twitter op een alleraardigst stukje discussie over een artikel in het NRC. Daarin werd bijna triomfantelijk gemeld dat VGZ - één van de grote zorgverzekeraars in Nederland - in zee gaat met Zorgkaart Nederland, een initiatief van de Patiëntenfederatie Nederland, u wellicht beter bekend onder de naam Nederlandse consumenten- en patiëntenfederatie afgekort tot de NCPF.

Dit doet VGZ omdat zij erachter gekomen is dat prestatie-en kwaliteitsindicatoren niet zo best werken binnen de gezondheidszorg. Ze zeggen namelijk vrij weinig hoe een patiënt / cliënt zelf de zorg ervaart.

Afgelopen weekeinde verscheen ook weer de top 100 van ziekenhuizen in het AD. De medewerkers van het winnende ziekenhuis zijn natuurlijk dolblij - en terecht -, maar er zijn kanttekeningen te plaatsen.

Voor zover ik heb kunnen nagaan staan de grote, universitaire ziekenhuizen niet op de lijst. Dat is één manco. Ander punt is dat deze lijst weliswaar een indicatie biedt over de geleverde zorg, maar het blijft een optelsom van prestatie- en kwaliteitsindicatoren. De lijst is niets anders dan een momentopname van een bepaald jaar.

Zou de kwaliteit in een ziekenhuis constant zijn, dan zou het inhouden dat een ziekenhuis zich handhaaft op een bepaalde positie. Doch elk jaar weer zie je dat een vermeld ziekenhuis het ene jaar een paar plaatsen gestegen is op de lijst en vervolgens het jaar erop een paar plaatsen is gezakt. De geboden kwaliteit kan elk jaar hetzelfde zijn, maar door een aantal factoren, die het ziekenhuis niet in de hand heeft, kan de score ieder jaar weer veranderen.

En dan is er nog een “maar” aan deze lijst. Een praktische. Zou een patiënt voor het beste ziekenhuis uit de lijst kiezen als deze 250 a 300 kilometer verderop ligt en het een “vrij eenvoudige” ingreep betreft? In dit licht bezien is de ziekenhuis top honderd vergelijkbaar met de oliebollentest die het AD ook elk jaar weer plaatst. Mensen uit de provincie Groningen gaan echt niet richting Zuid-Holland, omdat daar toevallig de lekkerste oliebollen van het land gebakken worden. 

Terug naar de discussie op twitter. Het lijkt een goed plan. Ervaringen van patiënten/cliënten over zorgverleners delen op een website. Een beetje alsof je een product- of winkelrecensie op kieskeurig, tweakers, of thuisbezorgd doet. En ach, soms nog profijtelijk ook, als je met een recensie een leuke tablet wint.

Nu is een recensie over een winkel of gekocht product niets anders dan een ervaring met een product of winkel die je deelt. Er kunnen bij zo’n recensie wat “kwaliteits-” criteria worden meegegeven als bijvoorbeeld levertijd, prijs en klachtafhandeling, maar de beoordeling ervan is subjectief. 

Pas bij een significant  aantal recensies kun je opmaken of een bepaald product voldoet of dat het met de klantvriendelijkheid en klachtenafhandeling bij een winkel goed of fout zit. Dan komt automatisch de vraag ook op hoeveel recensies voldoende groot zijn. Zijn vijftig recensies voldoende? Honderd? Vijfhonderd?

Nu lijkt me het recenseren van een zorgverlener lastig. Vaak heb je met een zorgverlener een vertrouwensband en probeer je bij problemen er samen uit te komen. Nu wil VGZ dus aan de hand van recensies op Zorgkaart Nederland gaan beoordelen of een zorgverlener “kwaliteit” biedt.  Ik vraag me af of een zorgverlener daar nu op zit te wachten, maar allez.

Dit betekent wel dat Zorgkaart Nederland scherp moet opletten of een geplaatste recensie wel relevant is, of erger nog, er geen misbruik plaatsvindt.  Laat ik dat verhelderen met een voorbeeld.

Op twitter doet een zorgverlener een bepaalde opmerking, die vervolgens prompt verkeerd gelezen wordt. Hele volksstammen vallen woedend over de opmerking heen omdat deze niet in hun straatje past. Naast het gescheld op twitter zijn er ook een aantal heldere lichten, die een zeer negatieve recensie op Zorgkaart Nederland plaatsen, zonder dat ze ooit zorg verleend hebben gekregen van de desbetreffende zorgverlener. Het bleek uiteindelijk een hele toer om deze valse, negatieve beoordelingen van Zorgkaart Nederland af te krijgen.

Dit is het grootste manco aan Zorgkaart Nederland. Hoe wil deze organisatie dit soort misbruik controleren? Want dan krijg je, is mijn idee, al heel gauw te maken met de grenzen van de privacy. Hoe wil Zorgkaart Nederland kunnen verifiëren dat een recensie relevant is? Door beoordelingen te laten vergezellen met, ik noem eens wat, een zorgovereenkomst? Of in het geval van een huisarts, diens patiëntenbestand?  

Nu worden de beoordelingen geanonimiseerd. En wordt pas bij negen waarderingen of meer  gesteld dat deze een betrouwbaar beeld geven. Of dat ook een voldoende aantal is, is de vraag, omdat  het totaal aantal beoordelingen over meerderde jaren de maatstaf is. Achttien verschillende meningen (laten we ervan uitgaan dat ze positief zijn) in één jaar zeggen meer dan achttien beoordelingen in een tijdsbestek van vijf jaar.

Daarbij valt op dat de zorgverlener voornamelijk beoordeeld wordt op zijn of haar bejegening richting patiënt. De persoonlijke beleving van de patiënt/cliënt speelt een hele grote rol. Te groot wellicht, want kennis en kunde vallen buiten de boot.

Laat ik nog een voorbeeld geven. Ouders komen met ziek kind bij de huisarts. De huisarts, een gewetensvol man, concludeert dat het kind aan een virale infectie lijdt. Gewoon uitzieken is het devies en dat meldt hij dan ook aan de ouders. Echter, die zijn na een avondje symptomen zoeken op google,  van mening dat het om een bacteriële infectie gaat en vragen, nee eisen zelfs van de huisarts, dat hij een antibioticum voorschrijft.

Nu zijn Nederlandse huisartsen erg terughoudend als het om het voorschrijven van antibiotica gaat, gezien alle problemen met resistente bacteriën. En een antibioticum helpt niet tegen een virale infectie. Dus de huisarts weigert dan ook een middel voor te schrijven.

Je moet als huisarts wel erg sterk in je schoenen staan om tegen de wil van de ouders in te gaan en geen antibioticum voor te schrijven[1].  U begrijpt ook meteen dat door het handelen van deze huisarts, deze een negatieve beoordeling kan verwachten op Zorgkaart Nederland.

Dus zegt u het maar.  Valt de zorgverlener te recenseren?

PS Van één van de vele contacten uit de zorgsector heb ik begrepen dat Patiëntenfederatie Nederland via een mailing actief zorgverleners vraagt om cliënten aan te sporen een beoordeling te schrijven op Zorgkaart Nederland. Het zou hierbij om plusminus 30 cliënten gaan.

Mocht dit zo zijn, dan riekt dit wel erg naar het ronselen van beoordelingen. Zou een zorgverlener hieraan meewerken en zou dat resulteren in één of meerdere slechte beoordelingen, dan houdt dat in dat de zorgverlener zelf gaat meewerken aan het ondergraven van zijn eigen reputatie. Dat lijkt me toch niet de bedoeling.

Nee, dan is een waardering van de cliënt in de vorm van een (kerst)cadeautje beter, ondanks dat er al heel gauw geconcludeerd wordt dat dit een vorm van omkoping is. Maar zeg nu zelf, wat is er op tegen dat een cliënt zijn dank voor de goede zorg toont door zijn zorgverlener te belonen met een blok chocolade of een andere kleinigheid, dat hooguit vijfentwintig euro kost? En reken maar dat de cliënt erg blij is als de zorgverlener zijn of haar bedankje aanvaardt. Uit zo’n gift spreekt veel meer waardering, dan een beoordeling op een website.

---

[1] Wellicht zou een placebo voorschrijven effect hebben gehad, maar we zeiden het al, de betreffende huisarts is een gewetensvol man en vat zijn rol als poortwachter van de zorg zeer consciëntieus op. 

Oom Klaas en die ander....

O

om Klaas heeft ook nog familie, een tweelingbroer of zo, maar daar kan de beste man op zijn zachtst gezegd niet zo best mee opschieten… dat is echt een familievete. “Jan” zo zei oom Klaas een paar dagen geleden toen hij in het land was, “Jan, ik heb een gruwelijke pesthekel aan die man uit het nog hohohogere Noorden”. “Die kerel zit me steeds in de weg”.

Ik kan het wel een beetje begrijpen. Santa Claus, de broer die zich een Duits/Finse naam heeft aangemeten (en tegenwoordig ook een populaire bink in de States is) – in het echt heet hij gewoon Gerrit – zit oom Klaas geregeld in het vaarwater. Met een stel rendieren, zittend op een arreslee voor de stoomboot van oom Klaas gaan is ook niet echt tactisch. Op dat slingeren kom ik nog even terug, want dat heeft een oorzaak.

Claus ehh.. Gerrit is een echte tegenpool van oom Klaas. Oom Klas is lang en dun, Claus (Gerrit) is dik en klein. Oom Klaas mag, wanneer hij het land weer uit is, graag van de zon genieten. Claus (Gerrit, nog maar eens een keer) zoekt altijd de Noordpool op. Hij vindt het zo zielig dat ijsberen geen gezelschap hebben…

En hoe het zit met dat slingeren? Dat is heel eenvoudig. Rudolf, een bijdehand rendier van Claus (GERRIT, dit is al de derde keer!), is constant straalbezopen van de gegiste appels die hem in deze tijd worden voorgezet als voer in Zweden. Geen wonder dat dat beest een rode neus heeft! Als wij mensen een slok of één, twee, drie op hebben krijgen we ook vanzelf een rode neus. Daar hoef je echt niets bijzonders voor te doen.

En Claus laat het maar toe. Dat steekt oom Klaas. Maar dat is nog niet het ergste… “Waarom hebben de beide broers nu ruzie?” wilt u waarschijnlijk weten. Nou het hoe en waarom, daar ben ik nog niet helemaal achter, maar het zit erg diep.

Een voorbeeldje. Beide heren hebben een keer meegedaan aan het programma “World’s Best Children’s Friend”  of zoiets. U weet wel zo’n talentenjacht, maar dan voor de beste kindervriend. Is volgens mij ook nog op SBS Niks geweest.

Oom klaas dacht dat hij de titel met twee vingers in de neus zou winnen. En in Nederland lukte hem dat ook aardig; behalve dan in de provincie Friesland, waar een ander hem het gras voor de voeten wegmaaide. “Die Piter krijg ik nog wel” liet oom Klaas me onheilspellend weten. 

En ik weet dat het oom Klaas inderdaad is gelukt, want Pitertje heeft alleen in Grou nog aanhangers en hij mag zijn feestje dan ook pas vieren op 21 februari, wanneer oom Klaas (en die ander) het land al lang en breed weer uit is.

Ook kreeg oom Klaas nog wat stemmen uit België, Duitsland en een paar andere landjes, maar ’t schoot niet echt op met de puntentelling. Elke keer daarna was het “oom Klaas, zero points, zeroo poewants” en bij die dikzak uit het hoge Noorden “Twelve points, Doeze poewants”. Man, man, man wat was oom Klaas die avond nijdig! En meneer werd helemaal link toen ik zei “Maar oom Klaas, het is toch maar een spelletje?” Echt, oom Klaas ontplofte zowat!

Maar ja wat wil je ook. Die sullige dikzak heeft het prima voor elkaar met een sponsorcontract van een bepaald merk frisdrank. En als dan om het kwartier telkens de reclame met die vrachtwagen - waarop meneer breedlachend is geschilderd – voorbijkomt…. Beetje doorgestoken kaart, als je het mij vraagt.

Nu snapt u gelijk waarom er in sommige gemeenten verbodsbordjes voor de kerstman geplaatst worden. Want dat is Claus… eh Gerrit! En dat is maar goed ook, want oom Klaas en Gerrit door één deur, nee dat zie ik nog niet gebeuren!

PS Volgens mij heeft oom Klaas aan mijn verhaal zitten te morrelen… Ik zie allemaal doorhalingen. Ziet u meteen dat hij echt over de rooie gaat bij het zien van die naam! En ik heb nog wel zo’n mooi familieportret van ze! Kijk maar:

Om nog even terug te komen op de provincie Friesland… Daar is een dorp dat nogal eigenwijs is. Want wie zijn dorp “SintNicolaasga” noemt, of op zijn Fries “Sint Nyk”, dan weet je het wel. Het laatste bekt populair, zo van wij zijn de allerbeste vrienden van de Sint, maar zodra je de Nederlandse naam ziet wordt dat beeld grondig verpest. Tsja… Net alsof ze in het dorp het niet met elkaar eens kunnen worden.

Oom Kloas en dij aander...

O

om Kloas het ook nog familie, ain twijlingbreur of zo, mor doar kin de beste man op zien zachtst zegt nait zo best met opschaiten..., dat is echt ain familievete. "Jan" zo zee oom Kloas poar doagen leden toun hij in 't laand was, "Jan, ik heb ain gruwelijke pesthekel aan dij man doar uut het nog hohohogere Noorden." "Dij kerel zit mie oal in wege."

En dat kin ik wel ain beetje begriepen. Santa Claus,  zien breur dij zich ain Duuts/Finse noam het aanmeten (en tegenwoordig ain populaire bink is in the Steets) - in 't echt hait hij gewoon Gerrit- zit oom Kloas geregeld in 't voarwotter. Mit zo'n stel rendairen, zittend op zien arreslee slingerend veur oom Kloas zien stoomboot goan hangen is ook nait echt tactisch. Op dat slingeren kom ik nog op terug, want dat het een oorzoak..

Claus  ehh …Gerrit is ain echte tegenpool van oom Kloas. Oom Kloas is laank en dun, Claus  (Gerrit) is dik en klain. Oom Kloas mag in de zummer groag genieten van de zunne, Claus (Gerrit, nog mor es ain keer) zuikt oaltied de Noordpool op. Hij vindt het zo zielig dat iesberen gain gezelschap hebben... 

En hou dat zit met dat slingeren? Das hail ainvoudig. Rudolf, ain biedehante rendaier van Claus (GERRIT, daarde keer!), is constant bezopen van de gegiste appels, dij hom in dizze tied veurzet worden as vouer in Zweden. Gain wonder dat dat beest ain rooie neuze het! As wie miensen ain slok of ain, twij, drij ophebben kriegen we ook as vanzulf ain rooie neuze. Haifst echt niks bezunders veur te doun.

En Claus loat dat mor tou. En dat steekt oom Kloas. Mor dat is nog nait het aargste.. Woarom hebben baide breurs nou roezie will'n je waiten.. Dat goat hail aarg daip. Ain veurbeeldje. Baide mannen hebben es ain keer mitdoan aan 't programma "Worlds Best Childrens Friend" of zoiets. Het volgens mie op SBS Niks west.

Oom Kloas docht dat hij dat progamma wel eem met twij vingers in neuze won. In Nederlaand lukte hom dat ook oardig; behalve dan in de provinsie Fraislaand, woar ain aander hom 't gras veur de vouten wegmaaide. "Dij Piter krieg ik nog wel" het oom Kloas mie toun SMS't.

Dat klopte... Pitertje het allenig in Grou nog wat aanhangers en mag zien feessie ook pas op 21 febrewoarie vieren, as oom Kloas (en dij aander) 't laand oal laank en braid weer uut is. Ook kreeg oom Kloas nog wat stemmen uut België, Duutslaand, Luxemburg en wat aandere landjes, mor 't hail nait over. Elke keer doarnoa was het "oom Kloas, zeeroo poewaints" en bie dij dikzak uut het hoge Noorden was't "Doeze poewaints". Man, man wat was oom Kloas narig! En haildail toun ik zee "mor oom Kloas, het is toch mor ain spelletje?" Oom Kloas ontplofte zowat!

Mor ja, wat wilst ook. Santa het ook mooi veur mekoar met ain sponsorcontract van een bepoald maark frisdraank. En as dan om 't kwartaier elke keer de recloame met dij vrachtwoagen tussendeur komt.... beetje deurgestoken koart.

Nou snappen je ook woarom er in Nederland bordjes binnen woarop stait verboden veur de kerstman. Want dat is Gerrit! En dat is mor goud ook, want oom Kloas en Claus ("GERRIT, JAN!!!") deur ain deure, dat gait nait soamen!

PS Volgens mie zit Oom Kloas mien verhoaltje wat te verklooien! Nou kinnen je zain hou hij oal over de rooie gait bie 't zain van de noam van dij dikzak!!

Om nog eem terug te kommen op Fraislaand.. Doar is ain dörp dij wat tiepelzinneg is mit oom Kloas.. Want wel zien dörp Sint Nicolaasga nuimt of op zien Frais Sint Nyk, nou dan waiten je ’t wel, dat geeft verwarring. ’t Loatste bekt populair, dat is van wie binnen de grootste vrunden, mor de noam in ’t Hooghoarlemmerdieks spreekt het weer tegen. Tja.. net alsof ze doar in ’t dörp nait ains binnen mit mekoar.